Podobnie jak w przypadku wielu wynalazków, mówiąc o początkach często mamy na myśli naszą kulturę. Tymczasem w Chinach czy Indiach historia miewa równoległy bieg. Niejednokrotnie to właśnie dawni mieszkańcy tych krajów dokonywali wielkich odkryć i używali wynalazków, które Europejczycy odkrywali niezależnie, nieco później. Tak było również w przypadku pieniądza. Mieszkańcy Indii stworzyli środek płatniczy w postaci cienkich srebrnych blaszek. Kształtem indyjski pra-pieniądz nie przypominał dzisiejszych monet, bo był prostokątny. Co do Chin, niektórzy historycy są zdania, że monety znano tam już tysiąc lat przed naszą erą. Oznaczałoby to, że Chińczycy wyprzedzili kulturę Grecką o kilka stuleci. Co więcej, w Chinach, podobnie jak później w Europie, używano do płatności również odlewów przypominających narzędzia. W ten sposób tworzono rodzaj waluty.
Jeden taki młotek czy siekiera mogły pełnić podobną rolę, jak dziś banknot o konkretnym nominale. Wystarczyło określić cenę danego dobra w takiej jednostce. Nieco później Chińczycy stworzyli konkretny wzór monety. Stało się dopiero pod koniec trzeciego wieku p.n.e. za cesarza Szy Huang-ti. Władca zarządził produkcję okrągłych monet z charakterystycznym, kwadratowym otworem. Na tym przykładzie widać również chińskie przywiązanie do tradycji. Chińczycy cenią własną tradycję i wynalazki bardzo wysoko, kochają własne przysłowia i inne zdobycze kulturowe.
Nic więc dziwnego, że wzór monety z kanciastym otworem przetrwał aż do początków dwudziestego wieku.
