Pieniądze nie zawsze były takimi zgrabnymi kawałkami papieru albo metalu, jakie dzisiaj trzymamy w portfelach. Na przestrzeni wieków ich forma się zmieniała a co jakiś czas pojawiały się nowe, rewolucyjne rozwiązania. Co ciekawe, pierwsza znana nam forma płatności była bardzo estetyczna.
W neolicie nasi praprapradziadowie płacili bowiem muszlami. Nadmorskie monety służyły im zresztą również do celów ozdobnych i najprawdopodobniej stąd wzięła się ich wysoka wartość. Poza tym był to towar trudnodostępny – a więc niezwykły – w głębi kontynentu, co tłumaczy chęć jego posiadania.
Dalej jednak nie było już tak różowo z estetycznego punktu widzenia. W zależności od regionu płacono np. grudkami soli czy kilogramami zboża.
Trudno oceniać produkty spożywcze od strony wizualnej – tak czy inaczej pieniądz nie miał wiele wspólnego z estetyką. Nie inaczej było w kręgu kultury greckiej, gdzie płatności dokonywano za pomocą bryłek nieobrobionego metalu. Z czasem na bryłkach tych pojawiły się kupieckie stemple, jednak służyły one jedynie potwierdzeniu wagi danej bryły, a nie względom estetycznym.
Na terenach, na których aktualnie znajduje się Polska płacono natomiast przy pomocy płótna. Również ze względów praktycznych. Niezbyt ładnie prezentowała się moneta Mieszka I.
Polski denar był tworzony w dość prymitywny sposób. Bardziej o względy wizualne zadbał dopiero Kazimierz Wielki, który stworzył krakowskiego grosza – grubą monetę ze srebra, z polskim orłem na rewersie i stosownym opisem.
