Pierwszy polska moneta, którą nazwano groszem pojawiła się za panowania Kazimierza Wielkiego, w drugiej połowie XIV wieku. Była to gruba moneta wykonana ze srebra. Na stemplu umieszczono łaciński napis Kazimierus Primus – Dei gratia Rex Polonie, co w tłumaczeniu oznacza: Kazimierz Pierwszy – z bożej łaski król Polski. Na tej samej stronie monety widniał napis Grosz krakowski – również po łacinie, czyli Grossi Cracovienses. Charakterystyczną cechą monety był również wizerunek orła w koronie, który umieszczono na rewersie. Po wprowadzeniu grosza to właśnie on stał się podstawową jednostką monetarną w kraju Kazimierza Wielkiego. Grosz jest oczywiście używany do dziś, ale najważniejszą funkcję pełni złoty. Pierwsza moneta o tej nazwie pojawiła się w roku 1564, za panowania Zygmunta Augusta. Nazwa była nieco myląca, bo monety nie bito w złocie tylko w srebrze. Złoty, który znam dzisiaj powrócił do użytku po pierwszej wojnie światowej, wraz z odzyskaniem przez Polskę niepodległości.
Zastąpił wówczas markę polską. Natomiast pierwsze polskie banknoty weszły do użytku w roku 1794. To wtedy wprowadzono tzw. bilety skarbowe, w czasach powstania kościuszkowskiego. Papiery pieniądz był również emitowany przez rząd Księstwa Warszawskiego. Wymienione monety i banknoty to środki płatnicze przypominające te, z których korzystamy dziś. Jednak już wcześniej na polskiej ziemi używano monet. Własnego denara bił Mieszko I a za nim Bolesław Chrobry i kolejni władcy. W początkach istnienia, polska moneta nie była jednak powszechnie używana. Chętniej korzystano z monet obcych państw.
